واکنش همسر دکتر داوری به اظهارات پوچ تاجزاده درباره اعتراض بقایی

آقای تاجزاده! پیام اعتراض مسالمت آمیز بقایی را بشنوید/اینجانب به عنوان همسر آقای عبدالرضا داوری، ضمن نفی اظهارات ناصواب، خلاف واقع و دور از انصافی که آقای تاجزاده درباره مشی فکری و اجرایی جناب دکتر محمود احمدی‌نژاد ارائه داده است، و با جلب توجه ایشان به بازبینیِ حضورِ گرمابخشِ جناب دکتر محمود احمدی‌نژاد و هیئتِ محترمِ همراه به منزل پدری اینجانب که در ایام حبس آقای داوری صورت گرفت و ویدیوهای آن نیز در فضای مجازی موجود است، بدینوسیله اعلام می‌دارم که نه تنها مدعیات آقای تاجزاده ناظر بر "حمایتِ گزینشیِ دکتر احمدی‌نژاد از مظلومان" در کانتکست ادعایی "واهی"، "مجعول" و "غیر مستند" قابل تعبیر است بلکه اذعان می‌دارم که حمایت جهان‌شمول دکتر محمود احمدی‌نژاد از دایره‌ی حقوق پایمال شده‌ی انسان‌های مظلوم نیز فراتر بوده و حتی المقدور، خانواده‌های آنان را نیز در بر می‌گیرد؛ بطوریکه جناب دکتر احمدی‌نژاد در تمامی مدت حبس آقای عبدالرضا داوری، حتی لحظه‌ای از بذل الطاف پدرانه و حمایت‌های معنوی و مادی در قبال اینجانب و فرزندانم دریغ نفرموده‌اند...






الهام سلمانی

با گذشت ۸۴ روز از اعتصاب غذا یا رشادت بی‌بدیل در راستای نیل به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی نظیر: |درخواست اعاده دادرسی و برگزاری دادگاه علنی|، بالاخره مهندس حمید بقایی در ساعت ۲۳ شامگاه یکشنبه ۱۳۹۷/۳/۱۳ درحالیکه کاهش وزنی چشمگیر و افت شدید فشارخون را بر بدنی تحمل می‌کرد که طی ۸۴ روزِ متوالی تنها "خود" را مصرف کرده است، برای گذرانِ تنها ۶ روز دوره‌ی درمانی، از زندان اوین ترخیص شد....

دُرُست فردای آن روز، مصطفی تاجزاده در کانال خود ضمن بازنشر یادداشتی که از داعیه‌ی‌ |دفاع از حقوق زندانیان عقیدتی-سیاسی فارغ از افکار آنان| برخوردار بود، دفاع از حقوق عبدالرضا داوری را بهانه‌ای برای ایرادِ اتهاماتِ واهی به دکتر محمود احمدی‌نژاد قرار داد و با فروکاهی مواضع جهانشمولِ فرمانده‌ واحدمان، صراحتا ایشان را به نادیده گرفتن سرنوشت برخی از حامیان و احساس مسئولیت در قبالِ تنها یک فرد |یعنی حمید بقایی| متهم کرد.

تاجزاده در فرازی از یادداشت خود با عنوان |دفاع از مظلوم؛ مشروط یا مطلق| مدعی شد:
"یکی از تفاوت‌های ما و احمدی‌نژاد در این است که او فقط از همکاران خود حمایت می‌کند. حتی بین آنان نیز فرق می‌گذارد. مثلا چندی پیش آقای داوری مشاورش به ناحق به دوسال زندان محکوم شد و او عکس العمل خاصی نشان نداد. قبل از او رحیمی معاون اولش را رها کرد. ولی نوبت بقایی که شد، گویی نظم و نظام آفرینش بهم خورده است و خود را به زمین و زمان می‌زند تا مانع محکومیت او شود".

وی در فرازی دیگر از یادداشت مذکور -که همزمانی بازنشر آن با موضوع ترخیص آقای بقایی نیز معنادار به نظر می‌رسد- و با هدف نادیده انگاری روحیه مقاومت و مجاهدت حمید بقایی در افکار عمومی، کوشید تا ابعاد و تاثیرات راهبردی اعتصاب غذا را -که در سراسر گیتی به عنوان آخرین حربه‌ای از مقاومتِ بدونِ خشونت شناخته می‌شود که فرد زندانی برای بیان نظر یا تحقق خواسته‌های قانونی خویش از آن استفاده می‌کند- حتی المقدور فروکاهی نماید و افزود: "برای مثال موافق اعتصاب غذا، جز در موارد استثنایی نیستم و خود نیز در طول هفت سال اسارت انفرادی به آن متوسل نشدم. بجای اعتصاب غذا، ۶۶ ماه روزه گرفتم. علت آن است که سیاست‌ورزی در ایران که زندان رفتن هم گاه بخشی از آن است را همچون دوی "ماراتن" می‌دانم نه دوی "سرعت".

در پیوند با موضوعات بالا ذکر نکات زیر را شایان ذکر می‌دانم:
اولا: اینجانب به عنوان همسر آقای عبدالرضا داوری، ضمن نفی اظهارات ناصواب، خلاف واقع و دور از انصافی که آقای تاجزاده درباره مشی فکری و اجرایی جناب دکتر محمود احمدی‌نژاد ارائه داده است، و با جلب توجه ایشان به بازبینیِ حضورِ گرمابخشِ جناب دکتر محمود احمدی‌نژاد و هیئتِ محترمِ همراه به منزل پدری اینجانب که در ایام حبس آقای داوری صورت گرفت و ویدیوهای آن نیز در فضای مجازی موجود است، بدینوسیله اعلام می‌دارم که نه تنها مدعیات آقای تاجزاده ناظر بر "حمایتِ گزینشیِ دکتر احمدی‌نژاد از مظلومان" در کانتکست ادعایی "واهی"، "مجعول" و "غیر مستند" قابل تعبیر است بلکه اذعان می‌دارم که حمایت جهان‌شمول دکتر محمود احمدی‌نژاد از دایره‌ی حقوق پایمال شده‌ی انسان‌های مظلوم نیز فراتر بوده و حتی المقدور، خانواده‌های آنان را نیز در بر می‌گیرد؛ بطوریکه جناب دکتر احمدی‌نژاد در تمامی مدت حبس آقای عبدالرضا داوری، حتی لحظه‌ای از بذل الطاف پدرانه و حمایت‌های معنوی و مادی در قبال اینجانب و فرزندانم دریغ نفرموده‌اند...

ثانیا: با پذیرش صحت این فرض که حمایت دکتر محمود احمدی‌نژاد از مظلومان، صرفا به یاران و همکارانِ ایشان اختصاص یافته باشد و این موضوع، نقطه افتراق جریان عدالتخواه با مشی اصلاح‌طلبی باشد، آیا در اینصورت نیز برتریِ راهبردهای جوانمردانه‌ی دکتر محمود احمدی‌نژاد بر مواضع تاکتیکی، ناهمگون و غیرمسئولانه‌ای که سران اصلاح‌طلب و اعتدالی در قبال یاران خویش اتخاذ می‌نمایند -و حل نشدن مسئله‌ی حصر، تنها یکی از وجوه آشکار آن به شمار می‌آید- قابل کتمان است؟



ثالثا: آقای تاجزاده با مقایسه تطبیقی میان مشی اعتراضی خود و جناب حمید بقایی، و استفاده از عبارات "دوی ماراتن" و "دوی سرعت"، تلویحا مهندس بقایی را انسانی تندرو و احتمالا خویش را برخوردار از مشی معتدل و میانه‌رو برشمرده است. صرفنظر از این پرسش تامل برانگیز که آیا راهبرد دوی ماراتن و ۶۶ ماه روزه داری آقای تاجزاده دقیقا از چه تاثیر مثبتی بر آزادی‌های به محاق رفته زندانیان سیاسی برخوردار بوده است که راهبرد اعتصاب غذای جناب بقایی فاقد آن بوده است، توجه وی و اذهان عمومی را به مناسبت ۸۴ روز مجاهدت مهندس بقاییِ نستوه، به بازخوانی فرازی از بیانات آیت الله خامنه‌ای در خطبه‌های نماز جمعه مورخ ۱۳۶۰/۲/۱۸ جلب می‌نمایم. ایشان با اشاره به رشادت "بابی ساندز" مبارز ایرلندی و در تجلیل از او فرمودند: "ما به بابی ساندز به چشم یک انسان مبارز فقط نگاه نمی‌کنیم. ما پیام لب‌های خاموش ساندز را شنیده‌ایم و به آن ایمان قاطع داریم"

باری، خالی از لطف نخواهد بود چنانچه امروز با کنار نهادن آن دسته از اختلاف نظرهای سیاسی-عقیدتی که متاسفانه بجای رعایتِ عدل و انصاف، موجبات دفاعیاتِ |تعارف گونه| یا |بدل از تهاجم| از مظلومان مجاهدی نظیر حمید بقایی را در قول و قلمِ افرادِ غیرِمستقل فراهم آورده است، جملگی به بیانات آیت الله خامنه‌ای تاسی جسته و همنوا با هم اعلام نماییم: " ما پیام اعتراض مسالمت آمیز بقایی را شنیده‌ایم و به آن ایمان قاطع داریم..."