ده قبیله‌ی در حال انقراض که هنوز وجود دارند!

تماشای مرگ یک انسان و پایان یک زندگی بسیار ناراحت‌کننده است و از آن اسفناک‌تر دیدن انقراض گروه یا قبیله‌ای از انسان‌ها است. هیتلر می‌خواست یهودیان را از روی کره خاکی محو کند، اما یهودیان خوش‌شانس بودند که این اتفاق نیفتاد. ولی متأسفانه قبایل باستانی‌ای که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد زیاد خوش‌شانس نیستند، اکثر آن‌ها در مرز انقراض قرار دارند.

10. باتاک (فیلیپین)
باتاک‌ها در جزیره پالاوان زندگی می‌کنند. نژاد آن‌ها از نسل آسترالوید یا نگریت، که نسل همه ما به آن بازمی‌گردد است. گفته‌شده که آن‌ها در حدود هفتاد هزار سال پیش آفریقا را ترک کرده‌اند و حدودا پنجاه‌هزار سال قبل در فیلیپین ساکن شده‌اند. زندگی آن‌ها در عمق جنگل با کشاورزی، شکار و کنار هم بودن می‌گذرد. توسعه تمدن مدرن، شیوع بیماری‌ها و زمین‌خواری باعث کاهش جمعیت آن‌ها شد تا جایی که تعدادشان به 500 نفر رسید. امروزه علیرغم حمایت دولت فیلیپین از این قبیله، زندگی برای آن‌ها به‌سختی سپری می‌شود.



9. پیراها (برزیل)
پیراها قبیله‌ای است که به تمام نشانه‌های تمدن مدرن نه گفته‌ است. این قبیله شکارچی در کناره رودخانه مایسی زندگی می‌کند. بومیان آمازون یک زبان منحصربه‌فرد دارند که در آن هیچ کلمه‌ای برای بیان اعداد و رنگ‌ها وجود ندارد. این زبان ساده بیانگر فرهنگی اشتراکی‌ است که آن‌ها را از مراقبت از وسایل شخصی بی‌نیاز می‌کند. همه‌چیز متعلق به همه است. پس نیازی به استفاده از اعداد هم نیست. این قبیله که در مقابل مبلغان مذهبی همانند تکنولوژی مقاومت کرده است امروزه با جمعیتی 420 نفره و بدون هیچ رهبری زندگی می‌کند.



8. کایاپو (برزیل)
قبیله کایاپو متشکل از چهل‌وچهار روستای مجزا در طول رودخانه ژینگو است. اعضای قبیله به کشاورزی و نقاشی روی بدن مشغول‌اند و به خود لقب "مبنگوکر" به معنی مردمان آب بزرگ داده‌اند. در اینجا آب بزرگ به رودخانه ژینگو اشاره دارد. هرچند که متأسفانه آن‌ها مدت زیادی به‌عنوان مردمان آب بزرگ باقی نخواهند ماند. چراکه با افتتاح سد عظیم کوه بلو، سرزمین‌های آنان به زیر آب خواهد رفت و آن‌ها ناچار به مهاجرت هستند و همین امر بقای آن‌ها را در معرض خطر قرار خواهد داد.


7. کاهوویا (آمریکا)
اجداد قبیله کاهوویا در طول هزاران سال زندگی خود در دره کوچلا در جنوب کالیفرنیا با پشت سر گذاشتن انواع بیماری‌ها، آزار و اذیت‌ها و حتی دوران تب طلا از بقای خود حفاظت کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند از هزاران سال پیش، یعنی درزمانی که دریاچه ماقبل تاریخ کاهوویا وجود داشته در اینجا ساکن بوده‌اند. اما امروزه تنها سه هزار نفر از آن‌ها باقی هستند و زبان محلی‌شان را، که ترکیبی منحصربه‌فرد از آزتک و یوت است، تعداد انگشت‌شماری از اعضای قبیله صحبت می‌کنند.


6. اِل مولو (کنیا)
واژه اِل مولو به معنی "کسانی که زندگی خود را از چیزی به‌جز احشام می‌سازند" است. این قبیله باستانی کوچک‌ترین در نوع خود در کنیا است که در معرض خطر دائمی انقراض قرار دارد. اقامت در سواحل دور دریاچه کورتانا که آب آن به‌سرعت در حال تبخیر است، زندگی مردم اِل مولو را در معرض خطر قرار داده، چراکه آن‌ها برای تأمین غذا کاملاً به این دریاچه وابسته هستند. امید به زندگی در این قبیله بین 30 تا 45 سال است و هم‌اکنون تنها 200 نفر از آن‌ها باقی‌مانده‌اند.


5. داکا (مغولستان)
این قبیله مغولی چوپانان گوزن‌های شمالی هستند. آن‌ها به سرزمینی که در آن زندگی می‌کنند می‌بالند و جنگل برفی را پرستش می‌کنند. زندگی در منطقه سرد کوهستانی، آن‌ها را به گوزن‌های شمالی برای حمل‌و‌نقل، گوشت، شیر و پنیر به‌شدت وابسته کرده است. این گروه جذاب با خارجی‌ها و توریست‌ها بسیار دوستانه برخورد می‌کنند. امروزه کمتر از 300 نفر از آن‌ها باقی است و سبک زندگی سنتی آن‌ها به‌سرعت در حال فراموشی است.


4. اسپینی‌فِکس (استرالیا)
اسپینی‌فکس‌ها ساکنان بومی بیابان ویکتوریای بزرگ هستند. آن‌ها حتی پس از آمدن اروپایی‌ها به استرالیا در این مکان بدون هیچ آسیبی زندگی کردند. اما در طول دهه 1950 به دلیل آزمایش‌های هسته‌ای دولت، اسپینی‌فکس‌ها ناچار به ترک سرزمین خود شدند و پس از سی سال به‌محض بازگشت با مشکل مالکیت مواجه شدند. هرچند که این مشکل به لطف آثار هنری که ارتباط عمیقشان با آن سرزمین را نشان می‌داد رفع شد، اما متأسفانه همه آن‌ها به بازگشت رضایت ندادند.


3. مردمان تاکو آتول (پلینزی)
مردم تاکو آتول زندگی در مناطق دورافتاده و بدون هیچ ارتباطی با جهان بیرون را دوست دارند، چراکه آن‌ها به طرز شدیدی از فرهنگشان محافظت می‌کنند. آن‌ها مردمان بانشاطی هستند و به این مشهورند که بیشتر زمان خود، یعنی حدود 20 تا 30 ساعت در هفته را به برگزاری مهمانی می‌پردازند. متأسفانه آب دریا در حال پیشروی به‌سوی آن‌هاست و سرزمین آن‌ها به‌زودی به زیر آب خواهد رفت.


2. کالاش (پاکستان)
آن‌ها در کوهستان‌های پاکستانی زندگی می‌کنند و موهایی زرد و چشمانی آبی دارند. این مردم که شدیدا در معرض خطر انقراض قرار دارند ادعا می‌کنند که از نوادگان سپاه عظیم اسکندر هستند که قرن‌ها پیش در اینجا ساکن شده‌اند. آزمایش دی ان ای گرفته‌شده از آن‌ها وجود خون اروپایی زمان پیروزی اسکندر را به اثبات رسانده است. البته علاوه بر ظاهر فیزیکی، پس از سال‌ها فرهنگ آن‌ها نیز متمایز است و مسائلی همچون آزادی بیشتر زنان، خوردن مشروب، پوشش مخصوص و داشتن خدایان متعدد در بین آن‌ها رواج دارد.


1. آندامانیز (هندوستان)
اگرچه در نژاد نگریتو دسته‌بندی شده‌اند، اما آندامانیزها به خاطر قد و قامت کوتاهشان به کوتوله‌ها معروف هستند. میانگین قد مردان آن‌ها حدود 120 سانتیمتر است. این گروه برای مدتی طولانی در انزوا زندگی کرده‌اند و تا قرن 19 میلادی حتی نمی‌دانستند چه طور آتش روشن کنند. همانند قبیله باتاک، آندامانیزها جزو اولین گروه‌هایی هستند که آفریقا را ترک کرده‌اند. گروه‌های آندامانیز متعددی در منطقه وجود دارد اما به دلیل زندگی منزوی آن‌ها اطلاعات زیادی از آن‌ها در دست نیست. زندگی این گروه‌ها که تنها 500 نفر از آن‌ها باقی‌ است درخطر انقراض قرار دارد.


ترجمه و ویرایش: کافه گردش (محمدحسین سنگ‌آبادی)