طبقه بندی دختران در قدیم

بر روی دختران در قدیم این طبقه بندی بود که:
دختر بین نه تا ده سال را خانمچه، دوازده تا سیزده ساله را نوچه از سیزده تا پانزده ساله را غنچه و از آن به بعد به ترتیب گلچه و بعد گنده میگفتند.
هفده تا هجده ساله را ترشیده و بیست سالگی به بعد را پیر دختر حساب می کردند, که مگر مرد زن مُرده و مردان کامل و سالخورده باید به سراغشان بروند.
اگر چه دختران ده، دوازده ساله فقیر هم به ازدواج مردان پیر و فرتوت در میآمدند.
بی گناهانی را مردان سالمند هوسباز گرفته پس از چندی رهایشان ساخته و دیگری را میآوردند و اینان نیز به ازای محرومیتهای پیش آمده و از لج خانواده که چنین بختی را برایشان فراهم کرده بودند بعد از مدتی با این و آن سر و سری یافته و از در و بام دریچه خانه به کفتر پرانی* با پسران محل نرد عشق میباختند.

کفتر پرانی= خود نشان دادن از در و بام از آنجا که خانه های آن زمان غیر مشرف بوده و زنان و دختران هرزه به هوای رخت پهن کردن و امثال آن به پشت بام می رفتند و خودی نشان میدادند و اینکه کبوتر از بام باید پرواز داده شود.

*تهران قدیم - جعفر شهری