آیا واقعا زندگی به سختیِ حرفای علما و روحانیون ایرانیه؟

واقعا سواله که آیا زندگی اینیه که روحانیون ایرانی میگن؟
هرچی میگی میگن میری جهنم!اصلا جهنم یعنی چی؟مثلا میگفتن اگه یه تار موی دخترا معلوم باشه اون جهان از همون یه تار مو آویزونش میکنن!!!!یعنی چی؟انقدر سخته یعنی؟

من به کتاب آسمونی یعنی قرآن کاری ندارم براشم احترام قائلم.ولی این همه روایاتی که روحانیون میگن راسته واقعا؟
مگه میشه این همه خارجی برن جهنم؟!
چه جوریه که کتابای معنویِ خارجیارو میخونی اصلا امیدوارتر میشی و حتی به خدا هم نزدیک تر میشی؟مثلا کتابای وین دایر...
ولی حرفای روحانیونو میشنوی اصلا زهره ترک میشی!
واقعا مهمه که تو دنیا دینی داشته باشی؟میشه آدمِ خوبی بود مگه همین کافی نیست؟همین کافی نیست که همه ی جهان با صلح در کنار هم با آرامش زندگی کنن؟