آیا ضعیف و قوی بودن انسان تاثیری در دین او دارد؟

آیا ضعیف و قوی بودن آدم، تاثیری در اعتقاداتش و پایبندی به اونا داره؟
اگر بله، چطوری دقیقا، مثبت یا منفی؟
منظورم از قوی بودن مثلا قدرت ذهنی، قدرت علمی (تخصص و سواد - مثلا طرف یک ریاضیدان برجسته باشه)، قدرت جسمی (مثلا یک استاد بزرگ هنرهای رزمی)...
یک آدمی رو در نظر بگیرید که هیچکدام از این موارد رو نداره و در همشون یک آدم معمولیه، یا شایدم اصلا حتی از حد معمول هم ضعیف تر باشه، آیا این برای اعتقاد و دینداری مفیده، مضره، تاثیری نداره؟
و برعکس یک آدمی که فرض کنید توی یکی یا چندتا از این موارد برجسته است.
آیا از روی ضعف و ترس به اعتقادات ماورایی پناه بردن دین واقعیه؟
و شاید بعکس کسی که زیادی به قدرت خودش غره است از اعتقادات ماورایی و خشوع در مقابل خالق هستی رویگردان بشه.
ولی ما میدونیم که مثلا امامان ما آدمهای قوی ای بودن. مثلا حضرت علی که قدرتش استثنایی بوده. البته بازم این بحث پیش میاد که بعضیا میگن این قدرت جسمانی از قدرت روحانی اونها ناشی شده بوده.
خلاصه سوالات و ابهامات جالبی در این موارد بنظر میرسه!
شاید اینا برای من مهمه چون خودم بشخصه در زندگی رابطهء اساسی ای میان قدرت و بدبختی و خوشبختی مادی خودم و باور و اعتقادات و اعمال معنوی ام میبینم.
یک مسلمان، بهتر است قوی باشد یا ضعیف؟ و آیا هرچه قوی تر بهتر و این قدرت محدودیتی ندارد؟ اگر بله، پس چرا مثلا دنبال هنرهای رزمی نریم و خودمون رو به لحاظ جسمی خیلی قوی تر نکنیم؟ چرا دنبال علم و فناوری مدرن روز نریم و خودمون رو مجهز به این قدرتها نکنیم؟

میدونم بحث یخورده زیادی مبهم و گسترده است، ولی مهم نیست، میخوام هرکس هر دیدگاه و تصور و نظر و اطلاعاتی داره بیان کنه بلکه چیزی بفهمیم!