نظر شما در مورد سخنان محمدتقی فاضل میبدی، تحصیلکرده حوزه علمیه و استاد دانشگاه چیست؟
از دین استفاده ابزاری نکنیم
در تعالیم دینی ما اینکه دین ابزار دست سیاست شود نکوهیده و محکوم است. حضرت علی (ع) در چندین خطبه نهج البلاغه میفرمایند که دین را برای دنیا طلبی و هوای نفس ابزار کردهاند. اما متاسفانه این موضوع بعد از انقلاب در کشور ما باب شده است. هر گروه سیاسی از دین مایه میگذارد و مطلبی را علیه گروه دیگر استخراج می کند. اینکه انسان بخواهد از تعالیم دینی برای خرد کردن انسان دیگری استفاده کند و رقیب خود را از بین ببرد تعالیم دین نیست بلکه تعالیم کفر است.
فاضل میبدی ادامه می دهد: فرقه گرایی از آداب دوران جاهلیت بود و کاری است که در حکومت های فرعونی انجام می شد که قرآن در برابر آن می فرماید «فرقوا دینهم و کانوا شیعا». اسلام آمده است که همه فرقهها را بر محور کلمه «سواء» دور خود جمع کرد. قرآن آنجا که میفرماید «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعا» میخواهد همه را گرد یک کلام فرا بخواند.
اینکه گروه های سیاسی بخواهند از دین مایه بگذارند به معنای فرقه فرقه کردن مسلمانان با ابزار دین است. گوهر دین، معنویت، اخلاق و عقلانیت است. اگر همه بر گرد این سه چیز جمع شوند، اختلافات کم می شود. مشکل امروز دنیای اسلام نیز همین است که دین به ابزار تبدیل شده است. داعش دین را ابزار خود قرار داده است. در مقابل داعش هم کسی که با داعش می جنگد ابزار دین را در اختیار دارد. به تعبیر مرحوم دکتر شریعتی مذهب علیه مذهب اتفاق افتاده است. به این ترتیب هم قاتل مسلمان است و هم مقتول. در مقیاس بسیار کمرنگتر هم این موضوع را میتوانیم در ایران ببینیم که گروه اصولگرا دین را برای مقابله با جریان اصلاحطلب به کار میگیرد و در مقابل هم گروه اصلاحطلب میخواهد دین را علیه اصولگرایان به کار بگیرد.
او با تاکید بر اینکه استفاده ابزاری از تریبون های مذهبی خلاف نظر قرآن است ادامه می دهد: هرچیری که باعث تفرقه و ایجاد شکاف بیشتر شود خلاف دعوت قرآن است. تضارب آرا در زمینه های مذهبی، سیاسی و ... امر نیکویی است اما استفاده ابزاری از دین در تریبون های مذهبی به معنای تضارب آرا نیست، بلکه تخاصم آراست.
این روحانی تاکید ادامه میگوید: در یک سوی جنگ صفین علی بن ابیطالب (ع) به عنوان سمبل اسلام و قرآن قرار داشت و در طرف دیگر، معاویه خود را خلیفه پیغمبر معرفی میکرد و قرآن را بر سر نیزه برافراشته بود. در جنگ نهروان هم خوارج با قرآن استدلال میکردند و حضرت علی (ع) خود قرآن ناطق بود. به این ترتیب در برابر چنین صفآراییهایی نمیتوان از واژه تضارب آرا استفاده کرد بلکه باید آنها را تخاصم آرا خواند.
به اعتقاد این استاد دانشگاه تضارب آرا به معنا بحث است و در آن یک طرف نباید خود را محق و دیگری را باطل بداند. اما در گروه های سیاسی ما تضارب آرا وجود ندارد چرا که هر گروهی خود را حق و دیگری را ناحق می داند.
سیمور ایرانی...
ما را در سایت سیمور ایرانی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : محمد وحدت simor بازدید : 95 تاريخ : پنجشنبه 5 بهمن 1396 ساعت: 23:11